CZAROWNIK
Ogólna i uniwersalna nazwa profesji/instytucji (z wyjątkami) z gruntu pasożytniczej; pośrednik między światem urojonym, wyimaginowanym lub /w sposób wyrachowany/ wymyślonym, a rzeczywistym. Miano w pełni odzwierciedlające szeroko pojęte grono różnych nawiedzonych, oszołomionych, "uduchowionych", a często przebiegłych i wyrafinowanych cwaniaków, wykorzystujących potencjalnie i relatywnie głupszych od siebie. Postać występująca pośród wszelakich kultur (plemion, związków plemiennych, społeczności, społeczeństw i całych cywilizacji) na przestrzeni dziejów gatunku => sapiens, jako „znawca świata nadprzyrodzonego", przywódca duchowy i krzewiciel => wiary (jaka by ona nie była). Osoba wykorzystująca cały możliwy arsenał zabiegów magicznych, obrządkowych, głównie w postaci rozmaitych => rytuałów, posiadająca też umiejętność skutecznego manipulowania naiwnymi umysłami, posługująca się frazeologicznym => bełkotem oraz niezmiernie ochoczo przyjmująca wszelkie dary materialne i zaszczyty. Nie rzadko działalność przedstawicieli tejże profesji z założenia, celowo lub przypadkiem niesie ze sobą również węziej lub szerzej rozumiane=> dobro. Zachowując z grubsza chronologię dziejową można wymienić następujące ich odmiany: czarownik plemienny, wróż, wróżka, guślarz, szaman, wiedźmin, pasterz dusz, guru, kapłan, rabin, dalajlama, ajatollah, marabut, kalif, pop, zakonnik, kaznodzieja, ksiądz, pastor, astrolog, ojciec dyrektor itp. Niektórzy z nich tworzyli mniej lub bardziej rozbudowane hierarchie, gdzie im wyżej tym dostatniej się żyło i większą dzierżyło władzę. Niemal w każdym przypadku jednak najgorzej się miewała żeńska odmiana czarownika ... czarownica, bowiem ten pierwszy, w ramach wygodnych dla siebie i przez siebie ustanawianych dogmatów, mimo braku istotnych różnic między nimi, zrzucał na swoją koleżankę po fachu wszelkie => zło. I tak pozostaje do tej pory.
CZAS
Fizyczna
jednostka przemijania; bezwzględnie wędrująca do przodu --
bezpowrotna; a względna i płynna -- jedynie w aspekcie mitycznym
lub subiektywnym. W celu zaspokojenia ludziczo-ludzkiej potrzeby
orientacji w następujących po sobie zdarzeniach, dokonali owi
ludzicy właśnie jego systematyzacji -- tzn. poszufladkowali pęd
dziejów na większe i mniejsze kawałki (przeszłość i przyszłość
-- bo teraźniejszość jest jedynie w mig przemijającą chwilą).
........
CZŁOWIEKOWATE
Formy przejściowe pomiędzy => ludzikami a => ludźmi.
CZŁOWIECZEŃSTWO
Cechy umysłu właściwe => człowiekowi oraz stosowanie i okazywanie ich w praktyce (w myślach,
słowach i czynach). Stopień nasycenia tymi cechami wskazuje na
mniejszy lub większy poziom człowieczeństwa u => sapiensów.
CZŁOWIEK
(brzmi dumnie)
Posiadający wszelkie fizjologiczne (w tym zmysłowe) cechy => sapiensów; osobnik, stanowiący jednak zupełnie nową, ukształtowaną w procesie ewolucji umysłu, jakość intelektualną. Jego postać idealna to: istota, która przy postrzeganiu i ocenie rzeczywistości kieruje się wyłącznie pragmatyczną wiedzą i rozumem, myśleniem racjonalnym; analizująca wszelkie zjawiska i procesy w sposób przyczynowo-skutkowy; zawsze dążąca do poznania prawdy obiektywnej; posiadająca zdolność do rzeczowej dyskusji i obiektywnych ocen (poprzez argumenty a nie zakrzykiwanie adwersarzy); tolerancyjna dla inności (lecz nie wobec => cech ludziczych wybitnie i obiektywnie negatywnych); jednocześnie nie pozbawiona => uczuć pozytywnych a z drugiej strony nie poddająca się negatywnym => emocjom, dbająca o => ład i porządek w swoim otoczeniu, o środowisko naturalne, konsekwentna w mowie i działaniu; to istota nie posiadająca żadnych cech charakterystycznych dla => ludzików. A że ideał to trudny do osiągnięcia stąd i rzadkość jego występowania na łonie => ludzkości. Dlatego też w rzeczywistości częściej mamy do czynienia z grupami osób bardziej bądź mniej zbliżonymi do tego ideału ... posiadającymi w sobie cechy ... => człowieczeństwa.
